Dziękuję za udział w zabawie :) Ogłaszam szybciutko wyniki:

PIERWSZE MIEJSCE I NAGRODĘ GŁÓWNĄ OTRZYMUJE:

Monika (3 czerwca 2015)

Lubię grillowanie
za pałaszowanie,
za to, że nie ma wtedy czasu na plotkowanie,
za plecami innych „obrabianie” (każdy jest pochłonięty żarciem),
za to, że jest wesoło,
wkoło,
że psy na zapach grilla ogonem z radości merdają,
i że one też jak na zbawienie na niego czekają,
za to, że mogę wtedy posiedzieć na trawie,
na naturalnej, zielonej murawie,
za biedronki i ptaszki, które wtedy wokoło fruwają,
i swym pięknem oko zachwycają,
za ten dym, którego straż gasić nie musi,
a którego zapach tak bardzo kusi,
za rock n rolla, który wtedy w serduchach gości,
za zero złości,
a morze miłości,
za te wtedy piękne chwile,
kolorowe jak motyle,
za to, że wtedy nawet teściowa
jest jak nowa,
że o synku ciągle nie gada,
ale kaszankę pyszną jak marzenie zajada,
za to, że atmosfera jest taka wspaniała,
za to, że grillowanie kocha Polska cała,
za to, że to Polaków sport narodowy,
taki hardcorowy i nietypowy,
za ten uśmiech, który wtedy na twarzach gości,
za to, że jak jest grill w piątek, to nikt wtedy nie pości,
za kawały, którymi się wtedy sypie jak z rękawa,
i za to, że wtedy nie pije się takiej używki jak kawa,
za to, że o pracy się wtedy zapomina,
i że zadowolona jest mina!!!

DRUGIE MIEJSCE I NAGRODĘ za wspaniały opis rodziny, miłości i zaangażowania dziecka:

Ania (1 czerwca 2015)

I lubię grilla jeszcze za to, że czy słońce czy deszcz grillem zawsze można się cieszyć i wspominać po latach jako super przygodę.
Kilka lat później miłość mojego syna do grilla nie osłabła, a nawet się wzmocniła. Babcia odeszła, a moi rodzice przeprowadzili się do domu z ogrodem. Sobotnie plany – oczywiście grill u dziadków. Piękna słoneczna pogoda, pierwsze lato rodziców w nowym domu, inauguracja grillowania, zakup pawilonu ogrodowego w promocji ;), syn już teraz aktywnie zaangażowany w grillowanie. I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie to, że po południu pogoda gwałtownie się zmieniła. Zaczęło padać, wiać i w końcu rozpętała się burza. Syn zrozpaczony, dziadek smutny, że pogoda popsuła wnusiowi grillowanie. Trudno trzeba zwijać imprezę zanim się ją zaczęło. Zostawiłam rodzinkę ze sprzątaniem, a sama poszłam uśpić młodszą córkę. Wracam po ok pół godzinie, a moim oczom ukazuje się taki obrazek:
Na dworze czarno, wieje potwornie i leje, grzmoty i błyski szaleją, a na podwórku Dziadek i Mąż podtrzymują pawilon, który ledwie stoi, syn ze stoickim spokojem przerzuca grillowane ziemniaczki, a obok niego stoi Babcia i trzyma parasol nad wnusiem…. I co? i mimo fatalnej pogody grillowanie zostało zakończone sukcesem ku radości … nas wszystkich :)

TRZECIE MIEJSCE I NAGRODĘ OTRZYMUJE za oryginalny opis gillowania :)

Iwona (5 czerwca 2015)

Stoi w ogrodzie grill,
Ciężki, ogromny i rozpalam go w kilka chwil:
Dymu wir.
Stoi i dymi, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jego brzucha bucha:
Buch – jak gorąco!
Uch – jak gorąco!
Puff – jak gorąco!
Uff – jak gorąco!
Już ledwo sapie, już ledwo zipie,
A jeszcze tata węgiel w niego sypie.

Kosze piknikowe do niego poprzynosili
Wielkie i ciężkie, z materiału i wikliny, i zostawili.
I pełno jedzenia w każdym pojemniku,
A w jednym szaszłyki, a w drugim kiełbas bez liku,
A w trzecim leżą same warzywa,
Leżą i pachną i ściereczka je przykrywa.
A czwarty wagon pełen bananów,
A w piątym leży sześć bakłażanów,
W szóstym karkówka – o! jaka wielka!
Oj będzie wieczorem wyżerka!
W siódmym skrzydełka i chleb,
W ósmym ze sztućcami pełno toreb,
W dziewiątym – same talerzyki plastikowe,
W dziesiątym – przyprawy kolorowe.
A tych koszy jest ze czterdzieści,
Sama nie wiem, co się w nich jeszcze mieści.
Lecz choćby przyszło tysiąc znajomych oddanych,
I każdy zjadłby tysiąc potraw grillowanych,
I każdy nie wiem jak się wytężał,
To nie zjedzą wszystkiego, taki to ciężar.

Nagle – gwizd!
Nagle – świst!
Dym – buch!
Sztućce – w ruch!
Najpierw – powoli – jak żółw – ociężale,
Ruszyli z widelcami ospale,
Szarpnęli noże i jedzą z mozołem,
I gryzą, gryzą, siedząc za stołem.
I biegnie sąsiadka, i gna coraz prędzej,
I dudni, i stuka, łomoce i pędzi,
A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!
Po ścieżce, po ścieżce, po ścieżce, przez most,
Przez bramę, przez podjazd, w kierunku nas,
I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas.
Dostać chce skrzydełko upieczone na złoto
Tak to to, tak to to , tak to to, tak to to.
Gładko tak, lekko tak jedzenie przychodzi,
Jak gdyby to było jabłko, które nie szkodzi.
Nie ciężka, tłusta, grillowana potrawa
Lecz fraszka, igraszka, zabawa.

A skądże to, jakże to, czemu tak sąsiadka gnała?
A co to to, co to to, jaka wizja to ją tu pchała,
Że pędzi, że dyszy, że tchu jej brak?
To pyszne potrawy i świetne towarzystwo zachęca tak,
To plan zabawy wpłynął na przyspieszenie kroków,
A także perspektywa zrywania ze śmiechu boków
I wszyscy gnają, i biegną, i po grillu się toczą,
Bo w ogrodzie do rana we wspaniałych humorach się tłoczą,
I widelce stukają i noże pukają to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!

Dziękuję wszystkim za zabawę i zapraszam do następnych :)
Pozdrawiam Olga Smile