Danie, które kojarzy mi się z dzieciństwem, jest bardzo nie-dzieciowe. Jedliśmy to tylko późną jesienią i zimą. Tylko w sobotę wieczorem! Co bardzo ważne, danie to przygotowywał wyłącznie mój tata (nikt inny nie mógł wejść wtedy do kuchni, drzwi były zawsze zamknięte – co akurat prowadziło do śmiesznych sytuacji, bo te drzwi zamiast się zamykać, od razu się zatrzaskiwały i potrzeba było zwołać wszystkich domowników, by je otworzyć ponownie). Dlaczego sobota? Bo to najbardziej pracowity dzień w ciągu tygodnia – od rana musieliśmy sprzątać nasze pokoje, odkurzać schody, myć podłogę, a popołudniami szliśmy na sanki. Wracaliśmy wymęczeni – czyli idealnie przygotowani na ciężki posiłek! I wtedy czekało na nas to! Wiem, że zaraz jak opiszę co to było za danie, stwierdzicie, że to banał, ale wtedy ten smak był….idealny! Kiełbasa przekrojona na połowę w sosie pomidorowym z chlebem! Mój tata już po popołudniowej kawie brał się za przygotowywanie. W domu pachniało ziołami i pomidorami. Jedliśmy ok. 19.30, żeby „wyrobić się” na sobotni megahit TVP 1 . Z czasem danie ewoluowało – pojawiało się w nim więcej i więcej cebuli, aż doszliśmy do momentu, że w sosie nie było wcale kiełbasy, za to tona cebuli. Jak pewnie się domyślacie, po takiej potrawie KONIECZNE było wypicie przynajmniej herbaty miętowej :)

Moje danie z dzieciństwa to zawsze w sobotę były to zapiekanki z chleba zwykłego z kiełbasą żywiecka i żółty ser… I obowiązkowo na zabawach szkolnych kanapki z szyneczka tartym żółtym serem ogórkiem i szczypiorkiem pychhha I do picia Kaskada w szklanej butelce?

Nie miałam babć piekących chleb, obie pracowały, ale często opiekowały się mną i bratem w czasie choroby. Był to przeważnie czas lepienia pierogów z mięsem, smak tego mięsa pamiętam do dziś. Tak samo nie zapomnę wyjadania parzącej wręcz masy na ciasteczka owsiane. Cudownie czekoladowa brudziła buzie i palce.
Po chleb chodziliśmy do pobliskiej piekarni i kończyło się zawsze tym samym, jeszcze ciepły bochenek wracał bez dwóch przylepek oberwanych zaraz pow wyjściu ze sklepu.

I był też rodzinny wyjazd w Bieszczady na dodatek zimowa porą. My mieszczuchy rzadko jeździliśmy w góry a tu przywitał nas śnieg i muflony ? były ogniska z kiełbaskami ale to nie ich smak pamiętam. Mieszkaliśmy w ośrodku wypoczynkowym gdzie również jadaliśmy i któregoś pięknego dnia na deser podano COŚ, tak jakby bułę drożdżową, przygotowywaną na parze z truskawkowym sosem, teraz myślę, że były to pampuchy. Ale to był smak!!!
A potem oboje z bratem zachorowaliśmy na grypę żołądkową. Leżeliśmy w łózkach, mama czytała nam „Sceny z życia smoków”, kiedy wracaliśmy już do domu nafaszerowana zostałam aviomarinem jak zawsze. Pamiętam, że w czasie drogi obudziłam się niesłychanie głodna. I nigdy w życiu mi tak nie smakowała kanapka z kiełbasą szynkową! ach co to była za kiełbasa!
wspomnień kulinarnych mam mnóstwo ale te chyba są najsilniejsze ?

W dzieciństwie bardzo smakowała mi zalewajka , którą gotowała moja babcia. Teraz i ja ją gotuję, bo smakuje wszystkim w mojej rodzinie.
Świętokrzyska zalewajka smakuje jak bajka.
Gotujesz wodę z kiełbasą i ziemniakami
Dodajesz marchew, pietruszkę i magi,
Delektujesz się wspaniałymi smakami.
Gdy wszystko miękkie już będzie
A wspaniały zapach roztacza się wszędzie
To znak, że trzeba dodać podsmażoną słoninę
Zakwasić wywar wodą z ogórków odrobinę.
Doprawiasz do smaku solą, pieprzem, majerankiem
Możesz tę zupę jeść na obiad, wieczorem i rankiem.
Wcześniej wrzucasz do niej grzybki suszone
Dobrze, gdy jest mąką i śmietaną zabielone.
Na koniec dodajesz do niej pietruszkę zieloną
I wcinasz ze smakiem zupę ulubioną.
Świętokrzyska zalewajka to zupa wspaniała,
Gdy ją ugotuję, cieszy się rodzina cała.
Polecam tę zupę tym, co jej nie jedli
Kiedy ją zjedzą na pewno smakiem się nie zawiedli.

Czas mija tak szybko a mnie brakuje smaków mojego dzieciństwa gdzie z grządki wyrywałam marchewkę wycierałam o spodnie i zajadalam jak najlepszy smakołyk i groszek zielony zerwany u sąsiada po cichu z truskawkami i malinami.Pieczone ziemniaki z ogniska osmolone z solą smakowały najlepiej i kiełbasa pieczona na patykach popijania kompotem najlepszym z rabarbaru.Chleb który kupowałam w piekarni i zanim odniosłam do domu zjadłam samą gorącą skórkę to były moje czasy i tak smakowało moje dzieciństwo.